Hoe is het nu met… Roland van Amstel

In de rubriek ‘Hoe is het nu met…?’ gaan we deze keer down under. Alumnus Roland van Amstel rondde in 1992 de Fulltime MBA af en woont en werkt inmiddels bijna 18 jaar in Australië. We vroegen hem hoe hij daar terecht gekomen is, en hoe de MBA aan deze stap heeft bijgedragen.

Waarom heb je een Executive MBA gedaan?
Ik heb geen Executive MBA gedaan – ik ben direct na mijn afstuderen in 1990 aan de TU Delft doorgegaan met de voltijds MBA bij TSM. De reden dat ik een MBA wilde doen is dat ik mij er altijd terdege van bewust was dat er meer dan techniek op de wereld was, en ik was nieuwsgierig om uit te vinden hoe dat allemaal samenwerkte in het bedrijfsleven.

Welke drie woorden komen er bij je op als je terugdenkt aan de MBA?
Glanerbrug. Afzien. Levensveranderend.
Glanerbrug: ik weet niet of dat nu nog zo is maar destijds was er een huis in Glanerbrug wat beschikbaar was voor MBA studenten. Daar zat ik met een aantal MBA lotgenoten in, en dat was bijzonder intens, en vaak een dolle boel.
Afzien: de werkdruk was vaak ongelofelijk en ik vraag me nog steeds af hoe we ons allemaal door het materiaal heen worstelden.
Levensveranderend: als ik de MBA niet had gedaan had ik nooit de mogelijkheden gehad die nu in de loop der jaren op mijn weg zijn gekomen.

Wat is het belangrijkste wat je hebt geleerd tijdens de MBA?
Dat je met een combinatie van basiskennis, “common sense” en vooral actie ongelofelijk veel kan bereiken. Er is een gezegde – volgens mij van Japanse origine – die dit aardig samenvat: “vision without action is but a daydream, action without vision is a nightmare”.

Wat heeft je verrast tijdens het volgen van de MBA?
Niets: had ik geen tijd voor, ik heb het allemaal maar over me heen laten komen.

Je woont tegenwoordig in Australië. Hoe ben je daar terecht gekomen?
Op mijn 18de heb ik een jaar in de USA gewoond, als uitwisselingsstudent bij een Amerikaanse familie in huis. Dat heeft mijn ogen geopend voor hoe ontzettend leuk het is om bij andere culturen in de keuken te kijken. Toen ik een paar jaar later een afstudeerplek zocht voor de TSM MBA was het mij duidelijk dat ik dat wilde doen bij een luchtvaartmaatschappij (vanwege mijn TU Delft Lucht- & Ruimtevaart achtergrond) in een ander (zonnig) land. Het werd South African Airways in Johannesburg, waar ik uiteindelijk in totaal 11 maanden aan de slag ben geweest. Daarna kreeg het reisvirus mij steeds meer in de greep, en helemaal toen ik na mijn afstuderen bij TSM een baan als “Regional Sales & Marketing Manager Afrika” wist te bemachtigen.
Op een gegeven moment hadden Patries – nu mijn vrouw, destijds mijn vriendin – het idee om samen op avontuur te gaan en de wereld te verkennen, eens kijken of we het konden klaarspelen om in een vreemd land een totaal nieuw bestaan op te bouwen. We besloten het onszelf niet al te moeilijk te maken, en kozen voor landen waar we met Nederlands dan wel Engels terecht konden. Dan blijft er niet veel over: UK? Nee, te dichtbij. USA? Nee, hadden we allebei al gedaan. Canada? Nee, te koud voor Patries. Zuid Afrika? Nee, te onveilig. Nieuw Zeeland? Nee, te moeilijk om in te komen. Australië? Ja, leuk! Met name omdat we daar allebei nog nooit waren geweest! We hebben toen een visum aangevraagd waarmee we daar voor onbepaalde tijd zouden kunnen wonen en werken (Class 126 Independent Skills) en na ongeveer een jaar en heel hard duimen kregen we dit toegewezen – fantastisch! Het was nog wel even slikken voor mij omdat ik drie weken voordat we het visum kregen een aanbieding kreeg om General Manager Afrika te worden met de verantwoordelijkheid voor 2 fabrieken en zo’n 300 man en “noem je prijs”… maar na HEEL hard denken en praten met mensen om me heen heb ik besloten om mijn naar hart te luisteren en onze droom te volgen. Dus uiteindelijk hebben we onze banen opgezegd, ons huis verkocht, rugzakken ingepakt en zijn we naar Australië gevlogen – god zegene de greep…

We hadden ons een paar mijlpalen gezet, zoals bijvoorbeeld dat in ieder geval een van ons na 6 maanden een inkomen moest hebben. Patries vond na precies 6 maanden een baan , ik volgde 2 weken later. En vervolgens besloten we om het minstens 12 maanden uit te zingen, hoe moeilijk we het ook mochten krijgen. Daarna zouden we de balans opmaken en een keuze maken: blijven of teruggaan naar Nederland. Da’s inmiddels bijna 18 jaar geleden, onze dochter is hier geboren, onze carrières hebben zich hier verder ontwikkeld en we hebben een solide sociale kring opgebouwd. Ja, we missen Nederland natuurlijk, met name familie en vrienden en de gezellige oude dorpjes en steden, maar we zijn nu ook zover dat we Australië verschrikkelijk zouden missen als we weer in Nederland zouden wonen. Maar wie weet…

Waar werk je en wat doe je in je huidige functie? En waar zit voor jou de uitdaging?
Ik ben 1.5 jaar geleden uit mijn betaalde baan gestapt om mij volledig te wijden aan een tech startup “Universal Reputations”.We bouwen een SaaS platform om mensen in staat te stellen geld te verdienen met hun digitale reputatie. Dat doe ik samen met mijn co-founder Andrew, en we hebben een klein team van software ontwikkelaars die voor ons aan de slag zijn. Op mijn business card staat “managing director”, maar in de praktijk komt het er op neer dat iedereen aanpakt waar het nodig is, wat het ook is, en dat doe ik dus ook. In het eerste kwartaal van 2018 gaan we live in Sydney, dus het is een spannende tijd.

De uitdaging zit in het feit dat ik nog nooit een eigen bedrijf heb opgestart; in het feit dat we iets volledig nieuws ontwikkelen met alle onzekerheden van dien; in het feit dat ik al geruime tijd geen inkomen heb en toch de eindjes aan elkaar moet knopen; in het feit dat de productontwikkeling nooit snel genoeg gaat en in het feit dat je vaak voor uitdagingen komt te staan waar je geen flauw benul van hebt hoe ze aan te pakken… kortom: het leven van een ondernemer.

Wat heeft de MBA je gebracht als je kijkt waar je nu staat?
Precies dat: het heeft me gebracht waar ik nu sta! Zonder de MBA had ik mijn eerste baan als regional sales & marketing manager voor Afrika nooit gehad, en die baan is mijn springplank geweest voor een vergelijkbare functie voor West-Europa. Die achtergrond in internationaal commercieel management leverde een solide basis om een permanent visum voor Australië te bemachtigen, enzovoort… en natuurlijk heeft de TSM MBA mij de “mindset” van ondernemerschap gegeven waardoor ik nu aan de basis van mijn eigen bedrijf sta.

Wat zie je terug in je dagelijks handelen wat je vanuit de MBA hebt geleerd?
Goed genoeg is meestal goed genoeg: actie en snelheid zijn vaak belangrijker dan perfectie. Dat is trouwens niet altijd even makkelijk als je zoals ik oog hebt voor alle dingen die beter kunnen.

Hoe maak je zelf “de verandering”?
Dat is niet zo moeilijk: ik kan niet tegen routine. Routine sloopt mijn motivatie en zuigt mijn energie weg, dus ik ben altijd op zoek naar “de verandering”, naar nieuwe dingen of naar betere manieren om bestaande dingen te doen. Vaak betekent dat onzekerheid en dat lijkt onprettig, maar je kunt dat ook lezen als “avontuur” en dan is het wel weer leuk. De drang om altijd te willen kijken wat er om de volgende hoek te zien is bepaalt mijn keuzes in mijn werk en privé. Ons vertrek naar Australie is daar een goed voorbeeld van, en zo ook mijn huidige werksituatie als “founder” van een tech startup. Dit is zeker niet altijd makkelijk, maar zoals ooit iemand tegen mij zei “…nothing of real value is easy…”, en ik geloof dat daar wel wat in zit.

Roland in het kort
Jaar van afstuderen: 1992.
Huidige functie: co-founder & managing director van een tech startup.
Wat is je passie: mijn dochter Jackie, 6 jaar oud. Top mensje.
Favoriete muziek: hangt er van af… klassiek voor concentratie, grunge voor creatief, reggae voor een biertje bij de bbq.
Favoriet boek: ook hier kan ik me niet tot 1 keuze beperken… “RingWorld” van Larry Niven voor avontuur, “The Narrow Road to the Deep North” van Richard Flanagan voor realiteit en “Why We Sleep” van Matthew Walker voor een eye-opener.
Jouw motto: “Do one thing that scares you every day”. Die heb ik niet van mezelf, het is een quote van Eleanor Roosevelt. Het is de enige manier om je grenzen te verleggen.
Inspiratie: er is geen specifiek persoon die eruit springt voor mij – ik haal inspiratie uit veel mensen. Iedereen heeft wel wat te melden waar ik wat aan heb.

Gepubliceerd: 27 december 2017